Jednak wtedy, po śmierci ojca, to właśnie Alaine zastanawiała się, jak rozwiązać ich problemy. Niewidzącymi oczyma wpatrywała się w liczby, które Tempera jej przedstawiła próbując wyjaśnić, ile pieniędzy zostanie im po opłaceniu kosztów pogrzebu i spłacie długów. — Powinnyśmy wyjść za mąż! Tempera patrzyła na lady Rothley w osłupieniu. — Za mąż?! — wykrzyknęła. 12 Wydało jej się jakoś niestosowne mówić o takich sprawach tuż po śmierci ojca. — Nie ma innego wyjścia — rzekła lady Rothley rozkładając bezradnie ręce. — Obie potrzebujemy mężów, roxy fm by nas utrzymywali. Poza tym, czy którakolwiek z nas chce żyć samotnie? Były to, pomyślała później Tempera, jedyne sensowne słowa, które lady Rothley kiedykolwiek wypowiedziała, lecz oczywiście to nie Alaine, lecz Tempera dostrzegała w tym planie trudności. — Jeśli to kwestia strojów — odezwała się dziewczyna Buty z wysokimi cholewkami nieśmiało — to nie wystarczy nam pieniędzy, byśmy obie mogły się odpowiednio ubrać. Ich wzrok spotkał się nad stołem. Tempera odezwała się pierwsza. — Musisz wyjść za mąż przede mną, belle-mère. Potem, być może, będziesz mogła trochę mi w tym pomóc. — Naturalnie, że ci pomogę, kochanie — zapewniła lady Rothley. — Masz rację. Ponieważ jestem starsza od ciebie, muszę pierwsza znaleźć męża, i to jak najszybciej! Zadowolona z siebie, lekko się uśmiechnęła i dodała: — Chyba nie będzie to zbyt trudne. — Oczywiście, że nie — zgodziła się Tempera. Była jednak na tyle mądra, by zdawać sobie sprawę, że piękna niezamożna wdowa może być atrakcyjna dla bardzo wielu mężczyzn, lecz tylko nieliczni, tacy jak ojciec Tempery, są zdolni zaproponować takiej kobiecie małżeństwo. Tempera nie uczestniczyła do tej pory w życiu towarzyskim. Było bowiem nie do pomyślenia, aby panna, która nie została jeszcze oficjalnie przedstawiona w salonach, bywała na przyjęciach. Mimo to zdążyła już poznać kilka 13 liczących się w towarzystwie osób, które zasięgały u jej ojca szklana butelka opinii na temat sztuki. Ludzie ci czasem odwiedzali ojca w domu, co było dość niezwykłe, gdyż zgodnie ze zwyczajem to on powinien chodzić do nich. Podczas choroby matki i po jej śmierci ojciec często gawędził o nich z Temperą, choć — naturalnie — najwięcej uwagi poświęcał ich cennym obrazom. Czasem jednak, w sobie tylko właściwy, dowcipny sposób umiał w kilku zdaniach nakreślić ich portrety, opowiedzieć, jak żyją i czym się interesują. Inteligencja i chłonny umysł Tempery gromadziły wiedzę o tych ludziach, a także o życiu wielkich mistrzów